Bronisław Kiepuszewski to niezwykle ważna postać w polskiej inżynierii, urodził się 24 lipca 1910 roku w Łęcznej, a odszedł z tego świata 19 listopada 1974 roku w Poznaniu. Był profesorem renomowanej Politechniki Poznańskiej, gdzie znacząco przyczynił się do rozwoju wielu dziedzin technologicznych.
W szczególności jego specjalizacja obejmowała technologię maszyn, ze szczególnym uwzględnieniem obrabiarki skrawających oraz technologii związanych z kołami zębatymi i przekładniami. Dzięki jego pracy, wiele aspektów inżynierii uzyskało nowe perspektywy i innowacyjne podejście.
Życiorys
Bronisław Kiepuszewski był wybitnym inżynierem i nauczycielem akademickim, którego edukacja rozpoczęła się w 1930 roku, kiedy to ukończył Państwowe Gimnazjum im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu. Jego kariera w dziedzinie mechaniki rozpoczęła się po odbyciu służby wojskowej w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii, a następnie w 1931 roku rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej. Ukończył je w 1936 roku, zdobywając dyplom inżyniera mechanika.
W swoim zawodowym życiu, w latach 1936–1939, pracował w Fabryce Samochodów w Ursusie oraz w Fabryce Obrabiarek im. H. Cegielskiego w Rzeszowie. Po wybuchu II wojny światowej został uwięziony w obozie jenieckim w Murnau. W latach 1940–1944 zmuszony był pracować w Państwowych Zakładach Lotniczych w Rzeszowie jako kalkulator obróbki mechanicznej. Po wojnie, w latach 1945–1947, objął stanowisko kierownika obróbki mechanicznej w Zakładach Przemysłu Metalowego im. H. Cegielskiego w Poznaniu, a w okresie 1946–1952 pełnił rolę wykładowcy w Szkole Inżynierskiej w Poznaniu.
Pracując jednocześnie jako główny projektant oraz kierownik delegatury Biura Projektowania w Poznaniu, był także doradcą technicznym w Instytucie Techniki Cieplnej w Łodzi. W ciągu swoich zawodowych lat, Kiepuszewski wykazał ogromne możliwości, a 1 września 1952 roku objął stanowisko kierownika Katedry Obróbki Skrawaniem na Wydziale Budowy Maszyn Szkoły Inżynierskiej w Poznaniu, później Politechniki Poznańskiej, gdzie pracował do 31 sierpnia 1970 roku. Po reorganizacji struktury uczelni, kontynuował pracę jako kierownik Zakładu Technologii Budowy Maszyn.
Już od wczesnych lat swojej kariery Kiepuszewski wykazywał ogromne zainteresowanie działalnością naukowo-badawczą. Pierwsze jego badania, rozpoczęte w 1936 roku, dotyczyły noży Fellowsa do obwiedniowej obróbki uzębień. W 1937 roku osiągnięto sukces, produkując pierwsze w Polsce noże tego typu. Wyniki jego badań zostały opublikowane w 1939 roku w Przeglądzie Mechanicznym nr 4, co było pionierskim osiągnięciem w kraju. Po wojnie swoich badań Kiepuszewski nie porzucił, ogłaszając wyniki w 1948 roku, co przyczyniło się do rozwoju krajowej produkcji narzędzi.
Na jego działalność badawczą miały wpływ realizacje, takie jak technologia i nadzór nad pierwszą w Polsce turbiną gazową oraz skomplikowanymi urządzeniami przemysłowymi. Problematyka badawcza Katedry, której kierował, obecnie rozwijana jest przez cztery zakłady, w tym Zakład Projektowania Technologii oraz Zakład Metrologii. Kiepuszewski pełnił również funkcję dziekana Wydziału Budowy Maszyn w latach 1954–1955 oraz był prorektorem Politechniki Poznańskiej w latach 1955–1959.
Znaczącą część swojego życia poświęcił pracy nad rozwojem dydaktyki w zakresie budowy maszyn oraz kształcenia przyszłej kadry inżynierskiej. Jego osiągnięcia w Politechnice Poznańskiej koncentrowały się na technologii uzębień, obróbce skrawaniem oraz metrologii technicznej. Prowadził kompleksowe badania dotyczące uzębień oraz badania skrawalności różnych materiałów. W latach 1964–1972 miał zaszczyt wypromować 15 doktorów nauk technicznych, którzy stali się znanymi profesorami na różnych politechnikach.
Kiepuszewski jest również autorem pracy „Technologia budowy maszyn”, wydanej w 1960 roku oraz 2-tomowego skryptu „Podstawy obróbki metali skrawaniem”. Łącznie był autorem lub współautorem 52 publikacji naukowych. Jego osiągnięcia nie byłyby możliwe bez ścisłej współpracy z przemysłem i innymi ośrodkami badawczymi oraz jego zaangażowania w praktyczne zastosowanie wyników badań.
Wyróżniony licznymi nagrodami i odznaczeniami, w tym Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i medalem „Za Zasługi dla Uczelni”, Kiepuszewski miał ogromny wpływ na rozwój polskiej inżynierii. Jego śmierć 19 listopada 1974 roku pozostawiła pustkę w środowisku akademickim, a jego prace i osiągnięcia pozostaną na zawsze w pamięci tych, którzy zajmują się nauką i techniką w Polsce.
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Mikołaj Wasilewicz | Romuald Dylewski | Maja Klajda | Józef Wójcicki | Róża Czekańska-Heymanowa | Andrzej Mikulski (fotograf)Oceń: Bronisław Kiepuszewski